در شهر بودم

دیدم

هر کس به دنبال چیزی می دود

یکی به دنبال پول

یکی به دنبال چهره دلکش

یکی به دنبال لحظه ای توجه چشمان هرزگرد

یکی به دنبال نان

یکی هم به به دنبال اتوبوسی !

اما دریغ

هیچکس دنبال خدا نبود !!!





کدامین چشمه اب سمی شده است
که اب از اب می ترسد
و حتی ذهن ماهیگیر از قلاب می ترسد
گرفته دامن شب را سکوتی انچنان مبهم 
که مژه از چشم و چشم از پلک و پلک از خواب میترسد.



 

خاطرات را باید سطل سطل

از چاه زندگی بیرون کشید!

خاطرات نه سر دارند و نه ته

بی هوا می آیند تا خفه ات کنند

می رسند...

گاهی وسط یک فکر

گاهی وسط یک خیابان

سردت می کنند،داغت می کنند

رگ خوابت را بلدند،زمینت می زنند

خاطرات تمام نمی شوند...تمامت می کنند!! 








هیچ وقت نگو رسیدم ته خط....
"اگر هم احساس کردی رسیدی ته خط"....
یادت بیار که معلم کلاس اولت گفت:نقطه سر خط.....

 اشکـــــ هـــــای شــــور مـــــن چـــــه بی حوصله ا نــد و حرفهای تــــــو چــــه تـــــلخ ...
کــــــاش یــک جــــرعه از ایــــن تلخـــی می نوشیــــــدی ، و بـــــعد مـــــــرا به دستــــــــ خــــاک می سپـــــــردی ..

ادامه متن در ادامه مطلب ...

 نشسته بودم رو نیم‌کتِ پارک، کلاغ‌ها را می‌شمردم تا بیاید. سنگ می‌انداختم بهشان. می‌پریدند، دورتر می‌نشستند. کمی بعد دوباره برمی‌گشتند، جلوم رژه می‌رفتند. ساعت از وقتِ قرار گذشت. نیامد. نگران، کلافه، عصبی‌ شدم. شاخه‌گلی که دستم بود سَرْ خَم کرده داشت می‌پژمرد.
طاقتم طاق شد. از جام بلند شدم ناراحتیم را خالی کردم سرِ کلاغ‌ها.
گل را هم انداختم زمین، پاسارَش کردم. گَند زدم بهش. گل‌برگ‌هاش کَنده، پخش، لهیده شد. بعد، یقه‌ی پالتوم را دادم بالا، دست‌هام را کردم تو جیب‌هاش، راهم را کشیدم رفتم. نرسیده به درِ پارک، صِداش از پشتِ سر آمد.

بقیه داستان در ادامه مطلب...

برای دیدن بقیه عکسها به ادامه مطلب بروید...

روزی زنی روستائی که هرگز حرف دلنشینی از همسرش نشنیده بود، بیمار شد 
شوهر او که راننده موتور سیکلت بود و از موتورش براى‌ حمل و نقل کالا در شهر 
استفاده مى‌کردبراى اولین بار همسرش را سوار موتورسیکلت خود کرد. 
زن با احتیاط سوار موتور شد و از دست پاچگی و خجالت نمی دانست 
دست هایش را کجا بگذارد که ناگهان شوهرش گفت: مرا بغل کن. 
زن پرسید: چه کار کنم؟ و وقتی متوجه حرف شوهرش شد ناگهان صورتش سرخ شد 
با خجالت کمر شوهرش را بغل کرد و کم کم اشک صورتش را خیس نمود. 
به نیمه راه رسیده بودند که زن از شوهرش خواست به خانه برگردند، 
شوهرش با تعجب پرسید: چرا؟ تقریبا به بیمارستان رسیده ایم. 
زن جواب داد: دیگر لازم نیست، بهتر شدم. سرم درد نمی کند. 
شوهر همسرش را به خانه رساند ولى هرگز متوجه نخواهد شد که 
گفتن همان جمله ى ساده ى "مرا بغل کن" 
چقدر احساس خوشبختى را در قلب همسرش باعث شده که 
در همین مسیر کوتاه، سردردش را خوب کرده است. 
*عشق چنان عظیم است که در تصور نمی گنجد. فاصله ابراز عشق دور نیست. 

فقط از قلب تا زبان است و کافی است که حرف های دلتان را بیان کنید

 از همان روزی که دست حضرت قابیل 

گشت آلوده به خون حضرت هابیل 

از همان روزی که فرزندان آدم 

زهر تلخ دشمنی در خون شان جوشید 

آدمیت مرد !!!

گرچه آدم زنده بود 

از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند 

از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند 

آدمیت مرده بود

بعد دنیا هی پر از آدم شد و این آسیاب 

گشت وگشت 

قرن ها از مرگ آدم ها گذشت 

ای دریغ 

آدمیت بر نگشت